راه کار ها در مترجمی همزمان 1
آماده سازی اطلاعات از قبل هنگامی موثر است که مهلت جمع آوری مدارک کافی بوده و مدارک تکمیل باشد،
اما هنگامی که این دو شرایط کاملا مهیا نباشند آماده سازی نامطمئن تر و همچنین در صورت نبود مدارک ناپایدارتر است.
از این گذشته در بهترین شرایط مترجم شفاهی همیشه شیوه ای موثر و از پیش تعیین شده را پیش نمی گیرد.
به علاوه ی تدبیر آماده سازی، مترجمین شفاهی به یک مجموعه از راه کار های مشخص برای رو به رو شدن،
با مشکلات اصطلاح شناختی که در طی ترجمه شفاهی ظاهر می شوند، متوسل می شوند.
پیکره ی مورد مطالعه نشان می دهد که آموزش،
تجربه و زبان های کاری مترجم شفاهی هر چه که باشد این راه کارها برای همه آن ها یکسان است.
راه کار ها در مترجمی همزمان 1
هنگام اولین مرحله ترجمه ی شفاهی ، مرحله شنیدن و تحلیل،
مشکلات شناخت و درک کلمات فنی می توانند با کمک این هفت راه کار متفاوت حل شوند:
مترجم شفاهی به دنبال بازسازی لغت و معنای آن به کمک متن اصلی،
و مجموعه شناختی و ویژگی های موثر به دست آمده است.
واکنش به خودی خود طبیعی بوده و جزو فرایند دریافت معمولی است.
در مقاله حاضر هنگامی روند تبدیل به “راه کار” می شود که تلاش غیرارادی بوده و توجه مترجم شفاهی را جلب می کند،
و این روند به ویژه هنگامی رایج است که لهجه ی خارجی یا بومی گوینده تشخیص کلمات را مشکل می کند.
وقتی این روند به نتیجه می رسد این راه کار امکان بازسازی کامل اصطلاح بد فهمیده شده یا بد شنیده شده را فراهم می کند،
اما این کار به زمان و انرژی زیادی نیازمند است.
از جمله معایب این راه کار ریسک به هم خوردن تعادل ترجمه و نشنیدن ادامه جمله ی گوینده است.
مترجم شفاهی از همکار دیگرش کمک می خواهد (که در اتاقک مخصوص ترجمه نشسته است اما ترجمه نمی کند.)
همکاری که تمام توجه اش به گوش دادن،شنیدن و درک بهتر نسبت به همکار مترجم اش است.
به علاوه آمادگی اش به او اجازه می دهد که از فرهنگ لغت یا از منبع دیگری برای حل مشکل استفاده کند.
فقط کافی است تا مترجم یک لحظه شک کند، یک چشمک بزند یا حرکتی انجام دهد،
یک کلمه را روی کاغذ با علامت سوال بنویسد تا همکارش متوجه شود که او چه می خواهد.
به علاوه در گروه های ایده آل اغلب مشکلات و پیدا کردن راه حل آن ها بی وقفه پیش بینی می شود.
این راه کار احتمالا بهترین راه کار ممکن برای مترجم داخل اتاقک مخصوص ترجمه است:
زمان و انرژی کمتری صرف می شود و به او بهترین شانس پیدا کردن اطلاعات از دست رفته را می دهد.
با این حال استفاده از این روش مستلزم حضور یک همکار دیگر در اتاقک مخصوص ترجمه است،
و این شرایط همیشه وجود ندارد.
ترجمه ی شفاهی سیستم عصبی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و مترجم نیاز دارد،
که در بازه ی های زمانی مشخصی استراحت کند.
اگر مترجمانی که اتاقک مخصوص ترجمه هستند دو زبانه باشند یا خیلی فعال باشند،
یک گروه متشکل از حداقل سه مترجم شفاهی لازم است،
تا یک مترجم فعال بتواند استراحت کند در حالی که همکار دیگرش برای کمک به او آمادگی دارد.
در یک گروه دو نفره مترجم غیر فعال دائما نمی تواند در اتاقک مخصوص ترجمه بماند،
در حالی که همکار دیگرش دچار مشکل شده است.
گاهی اوقات مترجمان شفاهی مجبور هستند کار آماده سازی واژگان را در حین جلسه به پایان برسانند.
در نهایت ، برخی مترجمان شفاهی که به نقاط ضعف و ایراد های خود واقف هستند،
در حضور همکاراشان که به ترجمه آن ها گوش می دهند مضطرب شده و ترجیح می دهند که تنها کار کنند.
مطالب مرتبط:
