21 بهمن 1396 مقالات

مشکلات ترجمه همزمان

در مورد مشکلات احتمالی که طی اولین مرحله ی ترجمه ی شفاهی یعنی شنیدن و تحلیل کردن به وجود می آید
یادآوری نقش اساسی ساختارهای احتمالی دریافت شده توسط شنونده حائز اهمیت است.
گوینده هیچ گاه کلمات را با یک شیوه بیان نمی کند و همچنین زنجیره ی گفتاری مشخصی وجود ندارد
که الزاما متناسب با زنجیره ی کلمات باشد.

در یک مکالمه شنونده برخی از ویژگی های صدایی را که شنیده است بر می گزیند
که به آن ها ویژگی های موثر می گویند که مترجم آن ها را با توجه به نیازش به کار می گیرد.
بر اساس نظریه ی اطلاعات همیشه درک یک پیام چیزی بیش از آنچه که در خود نشانه است را به دنبال دارد .
درک پیام مجموعه ای از کلیات احتمالی است که مخاطب در اختیار دارد و نشانه ی مورد نظر از بین آن ها انتخاب شده است.

این مجموعه ی احتمالات به هیچ وجه یکسان نیست : بعضی از این احتمالات بیش از بقیه امکان وقوع دارند
و این تنوع در احتمالات بر روند رمزگشایی تاثیر می گذارد.
اصطلاحات فنی نشانه ای کوتاه از یک جز ثانویه هستند.

مشکلات ترجمه

بنابراین غالبا ناهمگونی صدا بر کیفیت آن ها( کیفیت بد تجهیزات الکترونیکی، لهجه ی خاص یک گوینده)
و همچنین “سر و صدا”(تمام اختلالات صوتی) و به هم خوردن تمرکز مترجم تاثیر می گذارد.
در ترجمه ی همزمان مترجم انرژی خود را بین شنیدن و تحلیل،
تلاش مغز( برخی عناصر قبل اینکه به زبان مقصد برگردانده شوند باید در طی زمان مشخصی حفظ شوند)
و فرآیند به وجود آمدن گفتمان در زبان تقسیم می کند.

تعادل ناپایداری که بین این سه فرایند برقرار شده است به راحتی از بین می رود.
به عنوان مثال اگر گوینده مطالب را سریع بیان کند مترجم عقب می افتد.
چیزی که باعث تلاش مضاعف در مغز شده و فرآیند شنیدن را مختل می کند
و در نتیجه مترجم دیگر بقیه ی جمله را خیلی خوب نمی شنود.
از طرفی اگر قدرت پیش بینی مترجم ضعیف باشد احتمال تشخیص ندادن کلمات طبق نشانه ای که می شنود،
وجود دارد:کلمه ی جدید، کلمه ای که درست شنیده نشده یا پیش بینی نشده راحت تر از یک کلمه ی آشنا دوباره ساخته می شود.
به علاوه تشخیص یک کلمه شرط اولیه برای یکی کردن معناست؛

این امر در شرایطی ممکن است که کلمه شناخته شده باشد،
ویژگی های آواشناختی یا صرفی کلمه امکان تحلیل آن را فراهم سازد یا بافت و موقعیت متن کاملا مشخص باشد.


مطالب مرتبط:

Rate this post
برچسب ها